Ministri i Punëve të Jashtme, Bujar Osmani, në intervistën e fundjavës për Radio Evropa e Lirë na dërgoi një mesazh befasues, për ta thënë butë, të tmerrshëm. Sipas tij, Republika e Maqedonisë si shoqëri ka pikëpamje të gabuara për historinë e saj. Dhe arsyet, siç tha ai, qëndrojnë në faktin se ne i përkisnim një aleance të mëparshme, kështu që me ta tani nuk mund të shihnim aleancat e reja të NATO-s dhe BE-së. Raporton pressingtv.mk
– Pikëpamjet e shoqërisë ndaj historisë janë ndërtuar gjatë gjithë historisë dhe pikëpamjet tona këtu janë ndërtuar në një sistem të mëparshëm, në një bashkim të mëparshëm dhe ato pikëpamje ishin anti-bullgare dhe antishqiptare dhe anti-greke, sepse ajo pikëpamje ishte nën maskën e interesit të atëhershëm shtetëror, të një pastaj aleanca. Tani, kur hyjmë në një aleancë tjetër me vendet e tjera dhe në NATO dhe BE, me Bullgarinë, me Greqinë, me Shqipërinë, nuk mund ta shihni botën me të njëjtat syze. Por them jo për të imponuar një rrëfim të ri për të zëvendësuar atë të mëparshmin, por për të thyer, për të hapur kufizimet, rikthimet e mbetura, të trashëguara nga historia, të cilat krijohen nën një mantel tjetër me interes shtetëror, por për herë të parë duke parë fqinjët , drejt historisë që do të krijohet në Shkup, këtu, nga qytetarët e Republikës së Maqedonisë – maqedonas, shqiptarë, turq dhe të gjithë të tjerët. Në këtë mënyrë ai do të jetë i hapur dhe do të jetë simetrik ndaj të gjithëve, në këtë drejtim mendoj se është intervista e z. Zaev, ai ndihmon në thyerjen e kornizës sociale se si shihet fqinji dhe si shihet historia. Unë mendoj se botëkuptimi duhet të prishet, tha Osmani.
Kjo qasje e Ministrit Osmani është në stilin e “Unë dua të them, nuk di si të them”.
Sepse interpretimi i tij i “aleancës së mëparshme” ka disa dobësi. Së pari, ai nuk bën një dallim midis Jugosllavisë në Mbretërinë e Jugosllavisë dhe në RSFJ. Së dyti, ai harron se nëse ai tashmë përmend “pikëpamje anti-bullgare, antishqiptare dhe anti-greke”, ai i sharton ato vetëm në Republikën e Maqedonisë, dhe jo në republikat e tjera ish-Jugosllave. Sepse një “anti-gjendje” e tillë nuk mund të ekzistojë vetëm në vendin tonë, por jo edhe në Lubjanë, Zagreb, Sarajevë, Podgoricë. Këtu, ne do ta lëmë Beogradin mënjanë. Apo ata menjëherë, me fillimin e demokratizimit të shoqërive të tyre, e hoqën qafe atë!?
Dhe së treti, dhe mbase më e rëndësishmja, pse Ministri Osmani me vetëdije apo pa vetëdije harron Traktatin Ballkanik?
Pakti Ballkanik ose Traktati i Miqësisë dhe Bashkëpunimit u nënshkrua në Ankara më 28 shkurt 1953 midis Greqisë, Jugosllavisë së atëhershme dhe Turqisë dhe do të ishte një pengesë kundër zgjerimit Sovjetik në Ballkan. Ai parashikoi gjithashtu formimin e mundshëm të një komande të përbashkët ushtarake të tre vendeve.
Në atë kohë, si Turqia ashtu edhe Greqia ishin tashmë anëtare të plota të NATO-s. Dhe RSFJ nuk e donte atë, sepse Pakti Ballkanik ishte një mundësi që Jugosllavia të lidhej indirekt me NATO-n. Dhe kush e di në cilin drejtim gjërat dhe marrëdhëniet do të ishin zhvilluar nëse Stalini nuk do të kishte vdekur dhe pak më vonë kriza e Qipros nuk do të ndodhte.
Në të njëjtën kohë, vendet që Osmani përmend – Shqipëria dhe Bullgaria, me përjashtim të Greqisë, kundër të cilave, gjoja, kishim një gjendje shpirtërore “anti”, ishin në përqafimin e thellë të BRSS-së së atëhershme. Dhe pastrimi i tyre me “përqafimin Sovjetik” do të fillojë shumë, shumë më vonë, madje edhe me rënien e komunizmit. Gjë që nuk është absolutisht rasti me RSFJ-në, dhe brenda kësaj me Republikën e Maqedonisë.
Thingshtë një gjë krejt tjetër nëse Osmani do të donte të na thoshte se duhet të heqim qafe mbetjet e komunizmit / socializmit. Nëse ky ishte qëllimi i tij, atëherë ai gjeti një qasje krejtësisht të gabuar. Sepse është absolutisht e vërtetë që nuk mund të shkohet në NATO dhe BE me “syze rozë komuniste”. Ashtu siç është e vërtetë që disponimi “anti” në Republikën e Maqedonisë nuk ndryshonte as një milimetër pak a shumë nga “disponimi anti-maqedonas” midis fqinjëve, me të cilin, në të vërtetë, po përballemi për 30 vjet./ora24.tv